Depremin 1. Yılında Antakya’ya dair bir değerlendirme
yazılar
Antakya: Bir yerleşme - yersizleşme öyküsü
Antakya’da Deprem: Önce, Bugün, Sonra (II. Bölüm)
Antakya: Başka Türlü İnsan Nasıl Başa Çıkar Hayatta Kalmakla?
Antakya’da Deprem: Önce, Bugün, Sonra (I. Bölüm)
Yaşayan Miras: Antakya’nın Onarımı için Dayanışma ve İş birliği
Mekansal Anlamın Politik İnşası: Deprem ve Antakyalı Ortodokslar
Ras-el Seni, ‘Habeq’ Kokusu ve Antakya
“Rosinante hafızamızı kaybetmemek için eski Antakya’ya dönüyor”
“47 gün sonra Tako’yu kucağıma aldığımdaki hissi tarif edemem”
Mekansal Anlamın Politik İnşası ve Antakyalı Ortodokslar
Yeni Başlayanlar için “Kentsel Dönüşüm Yasası”: Deprem Riski mi, İmar Rantı mı?
Arsuz’da umut etmek, Antakya’yı özlemek
Hakikat ile Düş Arasında ‘Geri Dönmek’
“Antakya’nın yeniden inşaya değil, onarılmaya ve iyileşmeye ihtiyacı var”
Hatay'ın havası bir de madenlerle zehirlenecek
Defne'nin Anlatılmamış Hikayesi-I: Hayali Bir Şehri Yeniden İnşa Etmenin Tehlikeleri
Depremden sonra Antakya ve Mersin arasındaki dayanışma
Yas, inanç, direniş: Yıkımın ardından somut olmayan mirası yeniden düşünmek
“Nefret söylemi, dışlama pratiklerini meşrulaştıran bir araca dönüştü”